Ç’mjerim, tek je mbrujtur
për vepra të bukura dhe të mëdha
ky fat i padrejtë papra
kurajën dhe suksesin ta mohon;
zakonet vulgare, çikërrimat
dhe shpërfillja të pengojnë.
Tmerr pa anë dita kur epesh
(dita kur e lejon veten të epet),
dhe nisesh udhës për në Susë,
shkon para monarkut Artakserks,
që privilegje dhuron dhe të mban në oborr,
por satrapi e punë të ngjashme të ngarkon.
Me dëshpërim i pranon
ato punë që s’i dëshiron.
Të tjera të kërkon shpirti, për tjetër gjë lëngon:
lëvdatat e Demosit dhe të Sofistëve,
ato të zorshmet dhe të paçmueshmet “Të lumtë!”,
Agoranë, Teatrin dhe Kurorat e Dafinës.
Nga këto Artakserksi asnjë s’të jep,
të tilla ndere satrapia s’të sjell.
E çuar pa to jeta, ç’vlerë ka?
Shqip: Sokol Çunga
[Poezitë, V. 1, 1897-1918, bot. Γ. Π. Σαββίδη, Ίκαρος 1963]
——————————————————
Η ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ
του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
[Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη. Τα Ποιήματα, Τ. Α’ 1897 – 1918, Ίκαρος 1963]
